Kokulu Üzüm

   Üzüm yemeyi çok severim.Hele de kokulu üzümse yemeye doyamam.Karadenizli olanlar çok iyi bilir bu üzümü.İsabella üzümü olarak da bilinir.Kara üzüm diyen var.Çilek üzümü ya da rus üzümü diyen var.Ama bizim oralarda kokulu üzüm denir.Nemli bölgeleri çok sevdiği için Karadeniz bölgesinde yetişir sadece.Diğer bölgelerde olduğu duymadım.Belki yetişiyordur.

   Bir rivayete göre Karadenizde bir zamanlar Rumlar şarap yapmak için yetiştirmiş.Daha sonrasında pekmezi de yapılmış.

   Kokusu ve aromasıyla diğer üzümlerden farklıdır.Kabuğu biraz sert olduğu için yenmez.Etli, sulu kısmı kolaylıkla kabuğunda ayrılır.Dişlerle sıkıldığında hemen çıkar içindeki o güzel, sulu, ekşi kısmı.Çiğnemeye bile gerek yoktur.Kayar gider boğazdan aşağı.

  Faydası da yok değil.Kolesterolü düşürüyor, kanser hücrelerinin oluşumunu engelliyor, yağları eritiyor, bağışıklık sistemini güçlendiriyor.

   Kokulu üzümü taze taze yemenin dışında suyu da çıkarılabilir.Tadı şahanedir ve bardak bardak içilebilir.Ben de bayram tatilinden dönerken getirdiğim kokulu üzümlerin bir kısmından üzüm suyu yaptım.Taneleri çok olsaydı tadı daha yoğun olurdu ve şeker koymaya da  gerek kalmazdı. Ama ben biraz koydum.

  Bir de kokulu üzümden samaksa denilen yöresel bir tatlı yapılır.üzüm suyu, un, süt, nişasta karışımı bir tatlıdır.Aslında hep farklı tarifleriyle karşılaştım samaksanın.Yapanlar kendi damak tadına göre farklı bir şeyler ekleyebilir bu tatlıya.

  Anneannemin bahçesinde küçükken çok olduğunu hatırlıyorum kokulu üzümden.Sepetler dolusu toplanırdı.Özel ahşap kocaman bir kapta suyu çıkarılırdı.Sürahilere koyar günlerce içerdik.Bir kısmında da dedem çok sevdiği için samaksa yapılırdı.

  Şanslıyım ki fındık ağaçlarının arasındaki kalın gövdeli kestane ağaçlarında hala sarılı duran kokulu üzümlerimiz var:)